Στην κλινική αντιμετωπίζεται όλη η γκάμα των ψυχικών παθήσεων. Ειδικότερα, αντιμετωπίζεται η κατάθλιψη, οι αγχώδεις διαταραχές, οι διαταραχές ιδεοψυχαναγκαστικού φάσματος, οι αποσυνδετικές διαταραχές, η διπολική διαταραχή, η σχιζοφρένεια, η άνοια και ο αλκοολισμός. Η διάγνωση πραγματοποιείται σύμφωνα με τα κριτήρια του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου Ψυχικών Διαταραχών (DSM-V, 2013) της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρίας (American Psychiatric Association/APA) και εφαρμόζεται συνήθως η πρακτική της συνδυασμένης θεραπείας της ψυχιατρικής φαρμακευτικής αγωγής με την ψυχοθεραπεία. Στόχος δεν είναι μόνο η αποθεραπεία, αλλά και η βελτίωση της ποιότητας της ζωής των ασθενών.
Η κατάθλιψη είναι μία ψυχική διαταραχή με πολυπαραγοντικά αίτια, η οποία χαρακτηρίζεται από παρατεταμένης διάρκειας συναισθήματα έντονης θλίψης, απώλεια ενδιαφέροντος ή ευχαρίστησης. Τα συμπτώματα υποχωρούν ή επιδεινώνονται στον χρόνο αναλόγως της έναρξης ή μη της θεραπείας ή πορείας της νόσου. Η θεραπεία περιλαμβάνει κυρίως τον συνδυασμό φαρμακευτικής αγωγής και ψυχοθεραπείας.
Οι αγχώδεις διαταραχές περιλαμβάνουν ένα φάσμα κλινικών συνδρόμων που χαρακτηρίζονται από νευρικότητα, ανησυχία, παράλογους φόβους και ποικίλα σωματικά συμπτώματα. Αναζητώντας τα αίτια διαπιστώνεται ότι το άγχος απορρέει από την αλληλεπίδραση γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Η θεραπεία περιλαμβάνει την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και ψυχοθεραπευτική προσέγγιση.
Η ιδεοψυχαναγκαστική-καταναγκαστική διαταραχή περιλαμβάνει ιδεοψυχαναγκασμούς και καταναγκασμούς προκαλώντας κλινικά σημαντικό άγχος ή δυσλειτουργία στο άτομο. Τα αίτια της διαταραχής συνδέονται με νευρολογικές διαταραχές, περιγεννητικές βλάβες, αναπτυξιακές διαταραχές και γενετική προδιάθεση. Η θεραπεία περιλαμβάνει συνδυασμό συμπεριφορικής θεραπείας και φαρμακοθεραπείας.
Οι αποσυνδετικές διαταραχές χαρακτηρίζονται από μερική ή ολική απώλεια της φυσιολογικής σύνδεσης μεταξύ των αναμνήσεων του παρελθόντος, της συνείδησης της ταυτότητας και των άμεσων αισθήσεων και των κινήσεων του σώματος. Σήμερα θεωρούνται ψυχογενούς προέλευσης και σχετίζονται χρονικά με την ύπαρξη κάποιου τραυματικού γεγονότος. Η φαρμακευτική αγωγή στοχεύει στην ανακούφιση συμπτωμάτων και η αντιμετώπιση γίνεται κυρίως ψυχοθεραπευτικά.
Η διπολική διαταραχή ή μανιοκατάθλιψη αποτελεί ψυχική διαταραχή, κατά την οποία εναλλάσσονται επεισόδια μανίας και κατάθλιψης. Γενετικοί, κοινωνικοί, περιβαλλοντικοί και νευροβιολογικοί παράγοντες ενέχονται στην εκδήλωση της νόσου. Οι ασθενείς ανταποκρίνονται θετικά στην απαραίτητη χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής και κατάλληλης ψυχοθεραπείας.
Η σχιζοφρένεια είναι μία σοβαρή ψυχική διαταραχή που ορίζεται από παραληρητικές ιδέες, ψευδαισθήσεις, διαταραχές συμπεριφοράς της βούλησης και δυσλειτουργία των ανώτερων εγκεφαλικών λειτουργιών. Η αιτιολογία της ανάγεται σε γενετικούς, βιολογικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες και αλλοιώσεις του εγκεφάλου. Η κατάλληλη επιλογή φαρμάκων, η ψυχοθεραπευτική υποστήριξη και η οικογενειακή συμβουλευτική μειώνουν τα ποσοστά υποτροπής.
Η άνοια είναι ένα σύνδρομο με πολυπαραγοντική αιτιολογία και εκδηλώνεται με σημαντική έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών και πτώση του επιπέδου της λειτουργικότητας του ατόμου. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία καθυστερεί τη μεταπήδηση σε βαρύτερη άνοια.
Ο αλκοολισμός βλάπτει τη σωματική και συναισθηματική υγεία του ατόμου και οδηγεί σε ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών προβλημάτων. Πρόσφατα δεδομένα ανάγουν την αιτιολογία του στον ρόλο προδιαθεσιακών και εκλυτικών παραγόντων και παραγόντων που συντελούν στη χρονιότητα της εξάρτησης από το αλκοόλ. Οι στόχοι της θεραπείας συνοψίζονται στην αντιμετώπιση του συνδρόμου στέρησης και των σωματικών, νευρολογικών και ψυχιατρικών διαταραχών.
